و من از همه بیشتر واسه گلدونا خوشحالم

دیروز من و انوش (همسر جان) تصمیم گرفتیم دکوراسیون خونه رو تغییر بدیم و به همین منظور طی یک عملیات انتحاری دو تا از قفسه های کتابخونه رو از اتاق کار به پذیرایی منتقل کردیم. روی قفسه ها هم چند تا گلدون چیدیم، گل های خوشگل با گلدون های سبز و آبی.

یه سری کتاب رو هم گلچین کردیم مثلا یک طبقه رو اختصاص دادیم به کتاب های تاریخ هنر، یه طبقه گرافیک، یه طبقه معماری یه طبقه ادبیات و طبقه آخر هم واسه کتابای زبان گذاشتیم.

مبل ها رو هم جابه جا کردیم. حالا خونه کلی خوشگل شده. و گلدون ها هم بالاخره بعد از چند ماه به سر و سامون رسیدن

یعنی صبور شدم... بعیده!!

چند روز گذشته کتاب سمفونی مردگان نوشتۀ عباس معروفی رو خوندم. پیش تر چند جایی در مورد این کتاب مطالبی خونده بودم و تمام ذهنیتم این شده بود که حتما آخر کتاب یه دل سیر گریه میکنم و این حرفا.... ولی موقع خوندن هرچی پیش رفتم گریه م نگرفت، نه اینکه کتاب بدی باشه ها نه ، واقعا خوب بود و پر از غم و منم که سرشار از احساسات و همیشه حاضر به یراق واسه اشک ریختن ولی این دفعه نشد که نشد ، حتی یک قطره...

البته از اونجایی که کتابو به دلیل ممنوع چاپ بودن از دست فروش های کنار خیابون انقلاب خریدم 20 صفحه از صفحه های پایانیش اون وسط کم بود. حالا همش تو فکرم که نکنه اون 20 صفحه چیز مهمی داشته و مرثیۀ اصلی داستان تو همون صفحه ها بوده و من از دست دادم و گرنه از من بعیده آخه!!

به تو سلام می کنم ....

به تو سلام می کنم کنار تو می نشینم

و در خلوت تو شهر بزرگ من بنا می شود.

اگر فریاد مرغ و سایۀ علفم

در خلوت تو این حقیقت را باز می یابم.

.....

من به دنبال سحری سرگردان می گردم.

از امروز تصمیم گرفتم بنویسم، نمیدونم شاید یه جوه، ولی فعلا این جو منو گرفته و معلوم نیست نوشته هام سر از کجا دربیاره فقط امیدوارم بتونم بنویسم چون من استعدادی تو نوشتن ندارم واسه همین تاحالا جرات این کار و نداشتم، ولی الان اون جوی که گفتم یه خورده بهم جرات داده ..

حالا پیش میرم تا ببینم خدا چی می خواد